بي هواي دوست ، اي جان دلم ،جاني ندارم

         دردمندم ، عاشقم ، بي دوست درماني ندارم

                   آتشي ازعشق درجانم فكندي،خوش فكندي

                               من كه جز عشق تو  آغازي و پاياني  ندارم

                                   عشق آوردم در اين ميخانه با مشتي قلندر

                                                پرگشايم سوي ساماني كه ساماني ندارم

                                                       عالم عشق است هر جا بنگري از پست و بالا

                                                                سايه عشقم  كه خود   پيدا   و  پنهاني  ندارم

                                                       هرچه گويد عشق گويد،هرچه سازدعشق سازد

                                            من چه گويم ، من چه سازم ،من كه فرماني ندارم

                                غمزه كردي ، هر چه غير از عشق را بنيان فكندي

                          غمزه كن بر من كه غير از عشق بنياني ندارم

                   سر نهم در كوي عشقت ، جان دهم در راه عشقت 

              من چه مي گويم كه جز عشقت سر وجاني ندارم

          عاشقم ، جز عشق تو دردست من چيزي نباشد

عاشقم ، جز عشق تو، بر عشق برهاني ندارم