مرغ دل پر ميزند تا زين قفس بيرون شود

جان بجان آمد توانش تا دمي مجنون شود

كس نداند حال اين پروانه دلسوخته

دربر شمع وجود دوست آخرچون شود

رهروان بستند بارو بر شدند از اين ديار

بازمانده در خم اين كوچه دل پُرخون شود

راز بگشا پرده بردار از رخ زيباي خويش

كز غم ديدار رويت ديده چون جيحون شود

ساقي از لب تشنگان بازمانده ياد كن

ساغرت لبريز گردد،مستيت افزون شود

گر ببارد ابر رحمت باده روزي جاي آب

دشتها سر مست گردد چهره ها گلگون شود