باده حضور

از سر  كوي  تو  مايوس  نگردم   هرگز      غمزه اي غمزدگان را تو مدد كاري كن

هله با جرعه اي از باده ميخانه خويش     هوشم  از  سر  آماده   هشياري   كن

گر به  لطفم  ننوازي  و پناهم  ندهي     عشوه كن  ، ناز كن  آغاز ستمكاري كن  

عاشقم ، عاشقم  افتاده  و بيمار توام      لطف كن لطف ، ز بيمار  پرستاري  كن

تو وسجاده خويش ومن وپيمانه خويش    بامن  باده  زده  هر چه به دل داري كن

گر  نخواهي  ز سر لطف نوازي ما را            از در قهر  برون آي و دل  آزاري  كن