بود اندرمصر شاهي  نامدار                            مفلسي بر شاه  عاشق گشت زار

چون خبر آمدزعشقش شاه را                            خواند  حالي  عاشق  گمراه را

گفت چون عاشق شدي برشهريار                          ازدوكاراكنون يكي كن اختيار

يابه ترك شهراين كشور بگوي                             يانه درعشقم به ترك سربگوي

با  تو  گفتم  كار تو  يكبارگي                                سر بريدن  خواه  يا  آوارگي

چون نبود آن مرد عاشق مرد كار                               كرد او از شهر رفتن اختيار

چو برفت ان مفلس بي خويشتن                                 شاه گفتا سر ببريدش ز تن

حاجبي گفتا كه هست او بي گناه                             از چه سربريدنش فرمود شاه

شاه گفتا زانكه او عاشق نبود                             در طريق عشق من صادق نبود

گر چنان بودي كه بودي مرد كار                               سربريدن كرد اينجا اختيار

هركه سربر وي به ازجانان بود                                عشق ورزيدن بروتاوان بود

گر زمن او سر بريدن خواستي                                شهريار از مملكت برخاستي

بر ميان بستي كمردرپيش او                                   خسرو عالم شدي درويش او

ليك چون در عشقم دعوي داربود                             سر بريدن سازدش تيماربود

هر كه در عشقم سر سر دارد او                               مدعيست و دامن تر دارد او

اين بدان گفتم كه تا هر بي  فروغي                      كم زند  در عشق  ما لافي  دروغ