باز امشب ای  ستاره‌ی تابان  نیامدی
باز ای سپیده‌ی  شب هجران  نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو
افسوس ای شکوفه‌ی خندان   نیامدی

زندانی تو بودم و  مهتاب  من  چرا ؟
باز امشب از دریچه‌ی زندان نیامدی

 باماسرچه داشتی ای تیره شب که باز
چون سرگذشت عشق به پایان نیامدی

شعرمن اززبان توخوش صید دل کند
افسوس ای غزال غزل‌ خوان  نیامدی

 گفتم به خوان عشق  شدم میزبان ماه
نا مهربان من  تو که  مهمان  نیامدی

خوان شکربه خون جگر دست می‌دهد
مهمان من چرا به  سر  خوان  نیامدی

نشناختی  فغان دل  رهگذر که  دوش
ای ماه  قصر  بر  لب  ایوان  نیامدی

گیتی متاع چون منش آیدگران به دست
اما  تو  هم به دست من  ارزان نیامدی

صبرم ندیده‌ای که چه زورق شکسته ایست
ای  تخته‌ام  سپرده  به  طوفان  نیامدی

در طبع شهریار خزان شد بهار عشق
زیرا تو خرمن  گل و ریحان   نیامدی