از غم دوست در اين ميكده فرياد كشم
دادرس نيست كه در هجر رخش داد كشم
داد وبيداد كه در محفل ما،رندي نيست
كه برش شكوه برم ،داد زبيداد كشم
شاديم داد،غم دادوجفا دادووفا
با صفا منت آنرا كه به من داد ،كشم
عاشقم ،عاشق روي تو، نه چيز دگري
با هجران و وصالت به دل شاد كشم
در غمت اي گل وحشي اي خسرو من
جور مجنون ببرم ،تيشه فرهاد كشم
مردم از زندگي بي تو كه با من هستي
طرفه سري است كه بايد بر استاد كشم
