غم دل با گه بگويم كه مرا ياري نيست

جز تو اي روح روان هيچ مددكاري نيست

غم عشق تو به جان است ونگويم به كسي

كه در اين باديه غمزده غمخواري نيست

راز دل را نتوانم به كسي بگشايم

 كه در اين دير مغان راز نگهداري نيست

ساقي از ساغر لبريز ز مي دم بر بند

كه در اين ميكده مي زده هشياري نيست

درد من عشق تو وبستر من بستر مرگ

جز توام طبيبي و پرستاري نيست

لطف كن لطف و گذر كن بسر بالينم

كه به بيماري من ،جان تو!بيماري نيست

قلم سرخ كشم بر ورق دفتر خويش

هان كه در عشق من وحسن تو گفتاري نيست