اي ستاره ها كه بر فراز آسمان با نگاه خود اشاره گر نشسته ايد
اي ستارها كه از وراي ابرها بر جهان ما نظاره گر نشسته ايد
آري اين منم كه در دل سكوت شب نامهاي عاشقانه پاره ميكنم
اي ستارها اگر بمن مدد كنيد دامن از غمش پر ستاره ميكنم
با دلي كه بوئي از وفا نبرده است جور بيكرانه وبهانه خوشتراست
در كنار اين مصاحبان خود پسند ناز وعشوه هاي زير كانه خوشتر است
اي ستارهها چه شد كه در نگاه من ديگر آن نشاط ونغمه وترانه مرد؟
اي ستارها چه شد كه بر لبان او آخر آن نواي گرم عاشقانه مرد؟
سر نهادهام بروي نامه هاي او سر نهادهام كه در ميان اين سطور
جستجو كنم نشاني از وفاي او اي ستارها مگر شما هم آگاهيد
از دوروئي وجفاي اين ساكنان خاك كاينچنين بقلب آسمان نهان شديد
اي ستاره ها ،ستاره هاي خوب وپاك من كه پشت پا زدم بهر چه هست ونيست
تا كه كام او ز عشق خود روا كنم لعنت خدا بمن اگر بجز جفا
زين سپس بعاشقان با وفاكنم اي ستاره ها كه همچو قطرهاي اشك
سر بدامن سياه شب نهاده ايد اي ستاره ها كز آن جهان جاودان
روزني بسوي اين جهان گشاده ايد رفته است ومهرش از دلم نميرود
اي ستاره ها،چه شد كه او مرا نخواست اي ستاره ها ،ستاره ها ستاره ها
پس ديار عاشقان جاودان كجاست؟
