بامدادان به باغ رفتم تا برایت دامنی گل سرخ بچینم.
 
                                           اما انقدر گل چیدم که دامنم تاب نیاورد واز هم بگسست.
 
با گسستن بند دامنم،گل های سرخ همراه نسیم
 
راه دریا را در پیش گرفتند و هیچ کدام بازنگشتند...
 
                                             فقط امواج دریا لختی به رنگ گلگون در امدند
 
تو گویی لحظه ای اب و اتش به هم امیختند.
 
اکنون دیگر گلی ندارم که به تو هدیه کنم.
 
                                اما هنوز دامنم از بوی گلهای سرخ عطر اگین است.
 
اگر میخواهی عطر گلها را ببویی سر بر دامانم بگذار...