تو از كدام  گم  شدن  حوالي  من  آمدي              همين كه لب به لب شدي به خالي من آمدي

 غبار عشق  بر   تنت رسيده اي  به  انزوا              دمي سكوت  كن غزل  كمي  بخواب  بي  صدا

تو خسته اي نگاه كن چقدر  زخم  خورده اي              و  اتفاق  بود   اگر   هنوز   هم     نمرده اي

نشسته ام كنار تو نترس   خوب   مي شود            نشسته ام  كنا ر تو  نترس   خوب   مي شوي

دوباره ماه قصه ها پس از غروب مي شوي            به  خود  كه  آمدي  بگو  بگو   تمام   درد  را

بخوان كه مي شناسم اين صداي دوره گرد را            من  از مسير  ديگري  به  حس  تو  رسيده ام

هزار و يك شب  تو را  هزار  بار  ديده ام             كسي تو  را نديده  در  سوال   چشمهاي  تو

نگو كه  اشك مي شود  و بال  چشمهاي  تو            نترس  عمر   سادگي   به   انتها    نمي رسد

هميشه  راه  گم  شدن  به  نا كجا  نمي رسد           تو از  كدام   گم شدن   حوالي   من  آمدي