کـاش دلتنگ شقايق ها شـويم
به نگاه سرخشان عادت کنيم
کاش شب وقتيکه تنها می شويم
با خـدای ياس ها خلوت کنيم
کـاش گـاهـی در مسير زندگی
باری از دوش نگاهی کم کنيم
فـاصـله هـای ميان خـويش را
با خطوط دوسـتی مبهم کنيم
کاش با چشمانمان عهدی کنيم
وقتی از اينجا به دريا می رويم
جای بازی با صـدای مـوج هـا
درد هـای آبيش را بشـنـويم
کاش مثل آب مثل چشمه سار
گـونـه نيلـوفری را تر کنيم
ما همه روزی از اينجا می رويم
کـاش اين پـرواز را باور کنيم
