گر سوزعشق دردل ما رخنه گر نبود سلطان عشق را به سوي ما نظر نبود
جان در هواي ديدن دلدار داده ام
بايد چه عذر خواست متاع دگر نبود آن سر كه در وصال رخ او به باد رفت
گر مانده بود در نظر يار سر نبود
موسي اگر نديد بشاخ شجر رخش بي شك درخت معرفتش را ثمر نبود
گر بار عشق را برضا ميكشي چه باك
خاور به جا نبود ويا باختر نبود بلقيس وار گر در عشقش نمي زديم
مارابه بارگاه سليمان گذرنبود
گرمرغ باغ قدس به وصلش رسيده بود درجمع عاشقان تو ي بال وپرنبود
