چون شوم خاك رهش دامن بيفشاند زمن ور بگويم دل بگردان رو بگرداند ز من
روي رنگين رابه هركس مي نمايدهمچوگل ور بگويم باز پوشان باز پوشاند ز من
چشم خود راگفتم آخريك نظر سيرش ببين گفت مي خواهي مگرتاجوي خون راندزمن
اوبه خونم تشنه ومن برلبش تا چون شود كام بستانم از و ياد و او بستاند زمن
گرچوشمعش پيش ميرم برغمم خندد چو صبح ور برنجم خاطر نازك برنجاند ز من
گرچوفرهادم به تلخي جان برآيد باك نيست بس حكايت هاي شيرين باز مي ماند ز من
دوستان جان داداه ام بهر دهانش بنگريد كاوبه چيزي مختصرچون بازمي ماند زمن
ختم كن حافظ كه گرزين دست باشددرس غم عشق درهرگوشه اي افسانه اي خواند زمن
