برو اي بهار زيبا ، كه من از تو بي نيازم

          ز تو كرده بي نيازم ، رخ يار دلنوازم

تو و غنچه هاي خندان ، من و خنده هاي جانان

       تو و سرو جويبارست ، من و ناز سرو نازم

تو و آهوان مستت ، تو و نرگسان شهلا

     من و چشم مست يارم كه نموده نغمه سازم

به گلي كه خار دارد تو چه افتخار داري؟

   به گل رخش نگه كن ، كه خبر شوي ز حال زارم

چو نشنيد او به چشم كشدم به بت پرستي

      چو  به  قبله  در آيد ،  كند  آتشين  نمازم

نخورد نجف فریبت به شكوه و جلوه تو

                                                              برو اي بهار زيبا !!! كه من از تو بي نيازم