من شكستم آري تو شكستم دادي

باده رنگ و ريا را تو به دستم دادي

من غريبم آري تو غريبم كردي

بي خبر از آيينه ها پر فريبم كردي

تو مرا همچون شمع از سر جور و جفا سوزاندي

تو مرا سوزاندي تو مرا بر در و ديوار بدي كوباندي

من شكستم آري تو شكستم دادي

تو مرا از بودن، تو مرا از من و ما، تو مرا از پنجره ها ترساندي...

تو مرا از فردا... تو مرا از دريا... تو مرا ترساندي

من اسيرم آري تو اسيرم كردي...

بي خبر از باران.. تو كويرم كردي

از شراب دوري، تو چه سيرم كردي و شكستم دادی!!!