هنوز
بر نیامد از تمنای لبت کامم هنوز بر امید جام لعلت دردی آشامم هنوز
روز اول رفت دینم درسرزلفین تو تاچه خواهد شد دراین سودا سرانجامم هنوز
ساقیا یک جرعه ده زان آب آتشگون که من درمیان پختگان عشق اوخامم هنوز
از خطا گفتم شبی موی تو را مشک ختن می زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز
نام من رفته ست روزی بر لب جانان بسهو اهل دل را بوی جان می آید از نامم هنوز
پرتوروی توتادرخلوتم دید آفتاب می دود چون سایه هردم بردرو بامم هنوز
در ازل داده ست ما راساقی لعل لبت جرعه ی جامی که من مدهوش آن جامم هنوز
ای که گفتی جان بده تا با شدت آرام دل جان به غمهایش سپردم نیست آرامم هنوز
در قلم آورد حافظ قصه ی لعل لبش آب حیوان می رود هر دم ز اقلامم هنوز
